IJsbeer
Er zijn weinig dieren zo iconisch voor het Noordpoolgebied als de ijsbeer. Zelfs de naam ‘Arctica’, een andere naam voor het Noordpoolgebied, is afgeleid is van het Griekse woord voor beer, ‘arctos’. Maar door klimaatverandering verdwijnt het leefgebied van de ijsbeer als sneeuw voor de zon. Daarom helpt Diergaarde Blijdorp om de ijsberen in het wild te beschermen.
30 jaar
1,3 - 1,6 meter
♀ 1,8 – 2 meter
♂ 2 – 2,5 meter
♀ 150 - 300 kilogram
♂ 300 - 800 kilogram
IJsberen zijn grote roofdieren die helemaal zijn aangepast aan het leven in een koude omgeving. Ze hebben een dikke vacht van doorzichtige haren, waardoor ze nauwelijks opvallen in de sneeuw. Onder die vacht zit een dikke vetlaag die goed de warmte vasthoudt. Met hun sterke poten zijn het uitstekende zwemmers. Maar ze kunnen er ook hard mee lopen: ze halen snelheden van wel 40 kilometer per uur!
...een pasgeboren ijsbeer maar 1 kilogram weegt?
...een mannetjesijsbeer die op zijn achterpoten staat wel 3 meter hoog kan zijn?
De ijsbeer komt van nature voor in het hele Noordpoolgebied. Daar leven ze voornamelijk op het zee-ijs van de Noordelijke ijszee, maar ook op de sneeuwvlakten en toendra’s van Groenland, Canada, Alaska, Rusland en het noorden van Noorwegen.
IJsberen jagen voornamelijk op zeehonden. Hiervoor zoeken ze naar gaten in het zee-ijs, waar zeehonden boven water komen om adem te happen. De ijsbeer blijft stil bij de rand liggen en slaat toe op het moment dat de zeehond zijn kop boven water steekt. Wanneer het zee-ijs in de lente smelt, kunnen de ijsberen niet meer op zeehonden jagen en trekken ze zich terug, het land op. Daar overleven ze soms wel 5 maanden zonder vlees. Zodra het zeewater weer bevriest gaan de ijsberen terug naar zee om te jagen.
IJsberen zijn grotendeels afhankelijk van zee-ijs om te jagen en zich voort te planten. Helaas neemt het zee-ijs in het Noordpoolgebied sterk af door klimaatverandering. Het ijs smelt steeds eerder in het voorjaar en het zeewater bevriest ook steeds later in het najaar. Daardoor versnelt de opwarming van de aarde ook weer. IJs weerkaatst namelijk zonlicht, waardoor meer warmte de atmosfeer verlaat. Als er minder ijs is, weerkaatst er minder zonlicht en neemt het zeewater meer warmte op. Daardoor smelt er weer meer ijs. Zo wordt het leefgebied van de ijsbeer steeds kleiner.
Door het smeltende zee-ijs komen ijsberen vaker in contact met mensen, bijvoorbeeld op Groenland. In het verleden zijn daardoor veel ijsberen uit zelfverdediging afgeschoten. Om zowel de ijsberen als de Groenlandse bevolking te beschermen, steunt Diergaarde Blijdorp het WWF. Met de jagers van de Inuit zet het WWF preventieve patrouilles op, die ’s ochtends en ’s avonds de omgeving verkennen en de beren met harde geluiden wegjagen, zonder ze af te schieten. Op die manier kunnen de ijsberen en Inuit veilig met elkaar samen leven.
Het ijsberenverblijf is ingericht als een toendra, met een mix van lage beplanting en rotsen. De twee perken kunnen met elkaar verbonden worden. Beide perken hebben een diep bad met zout water. Om de ijsberen wat lichaamsbeweging te geven, voeren de dierverzorgers ze onder andere door voer in het water te gooien of te verstoppen. Soms verpakken ze voer in kratten of smeren ze honing of pindakaas aan de rotsen om de ijsberen te verrijken.
