Ga naar belangrijkste inhoud

Met behulp van tunnels en wildwissels door de dichte begroeiing verplaatst het dwergnijlpaard zich door de West-Afrikaanse jungle. Daar bakenen ze hun territorium af door poep met hun staart in het rond te slingeren. Helaas staan de bossen waar het dwergnijlpaard leeft onder druk. Daarom draagt Diergaarde Blijdorp bij aan het Europese populatiemanagement programma en aan wetenschappelijk onderzoek naar dwergnijlpaarden in het wild.

Choeropsis liberiensis
Levensduur

ongeveer 35 jaar

Hoogte

80 centimeter

Lengte

1,4 meter

Gewicht

160 - 275 kilogram

VoedselBladeren, vruchten en grassen
Zwanger6 - 7 maanden
Volwassen met4 - 5 jaar
Aantal jongen per keer1 - 2 kalfjes
Ik ben eenZoogdier
Aantal in het wild2.000 - 2.500
Bedreigingsniveau
Bedreigd

Dwergnijlpaarden zijn middelgrote planteneters met een dikke, donkergrijze huid. Het zijn hoefdieren, met vier tenen aan elke poot. Ze zijn nauw verwant aan het grotere nijlpaard, maar brengen gemiddeld minder tijd door in het water. Daarnaast leven dwergnijlpaarden op zichzelf, behalve tijdens het paarseizoen of als ze een jong hebben. Ook hierin verschillen ze van nijlpaarden, die meestal in grote groepen leven.

...dat dwergnijlpaarden de planten met hun lippen afhappen en niet met hun tanden?

Het dwergnijlpaard leeft van oorsprong in West-Afrika en is alleen nog maar te vinden in Sierra Leone, Liberia en Ivoorkust. Vroeger kwam deze soort ook nog voor in Nigeria, maar daar is deze recent niet meer waargenomen. Hij leeft vooral in dichtbeboste regenwouden met veel water.

Dwergnijlpaarden zijn enorm van belang voor andere planten en dieren in nationale parken in West-Afrika. Hun dieet is zeer gevariëerd en ze verteren de meeste vruchten die ze eten slecht. Doordat zij de zaden intact uitpoepen, verspreiden ze deze. Dit is ook belangrijk voor veel andere diersoorten, die afhankelijk zijn van een grote diversiteit aan plantensoorten. Omdat het dwergnijlpaard zo belangrijk is voor zijn leefomgeving, wordt hij ook wel een ‘sleutelsoort’ genoemd. Als een sleutelsteen in een boog houdt hij zijn leefomgeving stabiel.

Het aantal dwergnijlpaarden in het wild neemt steeds verder af. Dat komt door verschillende factoren. Zo worden dwergnijlpaarden gestroopt voor hun vlees en worden verschillende lichaamsdelen, zoals de schedel, poten en tenen, gebruikt in traditionele, Afrikaanse geneeskunde. Ook hun leefgebied neemt af door de aanleg van palmolie-, koffie- en rubberplantages en akkers. Door hun nachtelijke activiteit en leefgebied in dichte bossen zijn dwergnijlpaarden moeilijk te vinden. Het is dus nog onzeker welke gebieden het meest van belang zijn voor de bescherming van deze soort.

Omdat deze diersoort leeft in dichte bosgebieden, is nog niet helemaal zeker hoeveel dwergnijlpaarden er momenteel zijn. Om hier achter te komen, werkt Diergaarde Blijdorp samen met Stichting IBREAM. Zij trainen speurhonden op het zoeken van mest van dwergnijlpaarden. Deze speurhonden zijn mede getraind in Diergaarde Blijdorp, door ze eerst te laten ruiken aan de mest van dwergnijlpaarden. Vervolgens oefenen de honden door op geur de dwergnijlpaarden in het park op te sporen. Eenmaal in Ivoorkust vinden de speurhonden mest- en voetsporen. Op de plekken waar deze zijn aangetroffen, hebben onderzoekers van IBREAM cameravallen opgehangen. Hiermee worden de aantallen dwergnijlpaarden op deze locaties geteld.

Het dwergnijlpaardenverblijf is onderdeel van de monumentale Rivièrahal. Zowel binnen als buiten is er een klein zwembad, waar de dwergnijlpaarden kunnen afkoelen op een warme dag. Diergaarde Blijdorp werkt niet alleen mee aan wetenschappelijk onderzoek, maar daarnaast dragen we ook bij aan het Europese populatiemanagement programma van deze bedreigde diersoort.

Ontdek het laatste nieuws over het dwergnijlpaard.