Groene zeeschildpad
Vanaf het moment dat een groene zeeschildpad uit het ei kruipt, is hij volledig op zichzelf aangewezen. In grote groepen kruipen ze van het strand naar de zee, in de hoop dat roofdieren ze niet grijpen. Helaas zijn roofdieren niet meer hun enige bedreiging. Ook de jacht door mensen, plastic vervuiling en klimaatverandering zorgen dat het aantal groene zeeschildpadden sterk afneemt. Daarom is het belangrijk dat de groene zeeschildpad er toch niet alleen voor komt te staan.
80 jaar
50 centimeter
1,5 meter
68 – 190 kilogram
Groene zeeschildpadden zijn volledig aangepast aan het leven onder water. Het schild heeft een afgeplatte, gestroomlijnde vorm waardoor de schildpad soepel door het water kan bewegen. Hij zwemt met vier peddelvormige flippers. Een groene zeeschildpad kan wel een uur onder water blijven. Daarna moet hij weer terug naar het wateroppervlak om adem te halen. Mannetjes zijn iets groter dan vrouwtjes en hebben een langere staart.
Groene zeeschildpadden zijn te vinden in alle oceanen met een tropisch of gematigd klimaat. Ook in de Middellandse zee komen ze voor. Volwassen vrouwtjes leggen lange afstanden af om elke twee tot vier jaar terug te keren naar hun geboortestrand, waar ze hun nesten graven. Groene zeeschildpadden kunnen tot ongeveer 450 meter diep duiken, maar zwemmen meestal dichter bij het oppervlak zodat ze regelmatig adem kunnen halen.
Jonge groene zeeschildpadden zijn echte kwalleneters. Maar als ze opgroeien, worden ze vegetariërs en voeden ze zich voornamelijk met zeegras en zeewier. Daarmee spelen ze een belangrijke rol in hun leefgebied. Door de oude toppen van het zeegras op te eten, stimuleren ze het gras om weer door te groeien. Zo houden ze het zeegras gezond. Dat is belangrijk, want het zeegras dient ook als kraamkamer voor veel kleine vissen en kreeftachtigen.
De groene zeeschildpad wordt ook wel de soepschildpad genoemd. Vanaf de 18e eeuw importeerde Engeland namelijk groene zeeschildpadden uit de Caraïben. Ze gebruikten het vet van de schildpadden om soep mee te maken. Pas in de jaren ‘70 werd duidelijk dat door de jacht het aantal groene zeeschildpadden fors was afgenomen. Sindsdien is het verboden om groene zeeschildpadden te vangen. Helaas raken ze tegenwoordig nog wel vaak verstrikt in visnetten als bijvangst van vissers. Door stress raken ze dan hun adem snel kwijt en verdrinken ze.
Een andere grote dreiging voor zeeschildpadden is de grote hoeveelheid plastic afval die in zee terecht komt. Ze raken bijvoorbeeld verstrikt in oude visnetten en plastic tasjes die aan hun flippers blijven hangen. Jonge zeeschildpadden zien ook niet het verschil tussen plastic zakjes en kwallen. Daardoor lopen ze een groot gevaar op verstikking. Door minder wegwerpplastic te gebruiken en plastic te recyclen kunnen we helpen dit te verminderen.
De groene zeeschildpad in Diergaarde Blijdorp deelt zijn bassin met een andere schildpaddensoort, de karetschildpad. Daarnaast leven er een groot aantal soorten vissen, waaronder vier soorten haaien. Om te voorkomen dat de schildpad tijdens het voeren lastiggevallen wordt door de haaien, worden alle dieren tegelijkertijd op verschillende plaatsen gevoerd. Om uit te rusten kruipt de schildpad tussen de rotsen in het bassin, waar hij wel een half uur stil kan liggen.
