Ga naar belangrijkste inhoud

Het kuifhert is een kleine hertensoort uit China waar nog niet veel over bekend is. Omdat hij voorkomt in een gebied wat lastig te doorkruisen is, is niet helemaal zeker hoeveel dieren er nog zijn. Wel worden ze regelmatig gestroopt voor hun vlees en vacht. Ook worden de bossen waarin het dier voorkomt gekapt om ruimte te maken voor landbouw en steden. Diergaarde Blijdorp coördineert het Europese populatiemanagement programma voor deze diersoort, met als hoofddoel om een gezonde, diverse populatie te behouden.

Elaphodus cephalophus
Levensduur

ongeveer 12 jaar

Hoogte

50 - 70 centimeter

Lengte

110 - 160 centimeter

Gewicht

17 - 30 kg

VoedselFruit, gras, twijgen en bladeren
Zwanger6 maanden
Volwassen met1 jaar
Aantal jongen per keer1 tot 2
Ik ben eenZoogdier
Aantal in het wild300.000 - 500.000
Bedreigingsniveau
Gevoelig

Zoals de naam al doet vermoeden, zijn kuifherten goed te herkennen aan het kuifje midden op het voorhoofd, tussen de kleine geweistokken. Deze kuif wordt maximaal 17 centimeter lang. Ook is het kuifhert te herkennen aan de slagtanden, die vooral bij de mannen goed te zien zijn. 

Het kuifhert komt voor in dichtebeboste berggebieden in Centraal- en Zuid-China. Vroeger kwam het kuifhert ook in Myanmar voor, maar daar zijn recent geen kuifherten meer waargenomen. Hun leefgebied wordt steeds kleiner door toenemende boskap, voor bebouwing en landbouw.

De hoektanden aan de bovenkaak zijn zeer groot en kunnen groeien tot een lengte van maximaal 3 centimeter. Zowel de mannetjes als vrouwtjes hebben slagtanden, maar bij het vrouwtje zijn deze een stuk kleiner en nauwelijks zichtbaar. Deze slagtanden zijn belangrijk, mannetjes gebruiken ze om met elkaar te vechten om vruchtbare vrouwtjes. Daarom hebben mannelijke kuifherten ook grotere slagtanden dan vrouwtjes: hoe groter de slagtanden, hoe groter de kans op succes en op het krijgen van jongen.

Kuifherten eten veel verschillende soorten planten. Ze kiezen vaak voor jonge stengels en bladeren, met veel eiwitten en minder vezels, want die leveren de meeste energie op. Ze eten hierbij ook zaden, die slecht verteren en in hun uitwerpselen achterblijven. Zo verspreidt het kuifhert zaden door het hele leefgebied en zorgt er daardoor voor dat de verschillende plantensoorten in grotere aantallen kunnen blijven bestaan. Daarmee helpt het kuifhert niet alleen zichzelf; ook andere diersoorten die afhankelijk zijn van deze planten en bomen profiteren daarvan. Dit kleine dier heeft dus een grote impact op de natuur in zijn omgeving.

Diergaarde Blijdorp coördineert het populatiemanagement programma van het kuifhert, waarbij bepaald wordt welke dieren jongen mogen krijgen en welke dieren niet. De meeste dierentuinen die deelnemen hebben koppeltjes, zodat er jaarlijks voldoende gezonde jongen bijkomen. Kuifherten zijn in het wild polygyn, wat betekent dat één mannetje kan paren met meerdere vrouwtjes. In dierentuinen kan één enkel mannetje ook op bezoek bij meerdere vrouwtjes, om zo belangrijke bloedlijnen voort te zetten.

De kuifherten vind je in de Chinese Sfeertuin en rondom de Himalayarots bij de rode panda's. Net zoals in hun natuurlijke habitat hebben ze een verblijf wat vol staat met planten, zodat ze zich kunnen verstoppen in het groen, buiten het oog van de bezoekers. Ze zijn dus niet altijd even goed zichtbaar.